Canadian War Cemetery in Holten

Noot: Onder de Engelse tekst volgt de Nederlandse vertaling

In the east of The Netherlands is a Canadian War Cemetery in the middle of the woods. This place of serene beauty lies on a hill, called the Holterberg, near the village of Holten. Surrounded by rustling pine trees and massive rhododendrons nearly fourteen hundred, mostly Canadian, servicemen are buried here. Their lives were cut short a long way away from home. The majority of these men were only in their twenties, some hadn’t even seen their own newborn child. They died just before the end of the war, most of them when they advanced into northern Germany in April 1945, some during the liberation of the east of The Netherlands in the beginning of May.

Remembrance of the Dead remembered

We grew up not far from this cemetery. Once a year, at our Remembrance of the Dead (Dodenherdenking) on the fourth of May, all school children of our village visited the graveyard. Positioned behind the white tombstones, we all quietly waited a long time for the Dutch royal princess, the Mayor and other prominent guests to arrive. When they finally appeared, Princess Margriet laid a wreath, we had two minutes silence, there were speeches, which went way over our heads, and the local brass band played. The ceremony certainly instilled respect but it was quite regimental and also very long. The occasional thud on the ground indicated it was in fact a bit too long for some of us.

A more personal touch to the yearly event was given by the presence of the soldiers’ relatives. During this time we always had a Canadian family staying in our house for a couple of days. These relatives were invited by the National War Committee to take part in a programme of remembrance activities. We children couldn’t communicate with them because we didn’t speak English yet but we were always very much in awe and intrigued by our foreign guests. As a token of gratitude the guests later sent us presents from their faraway country, which were also very intriguing. The most memorable ones we four girls received were brightly coloured, paper, disposable nickers. (brother Piet wasn’t born yet). It was our first acquaintance with the American consumer society in the sixties and a novelty which we were thrilled with.

Today

Fortunately, the important tradition of involving children in remembering the people, who paid with their lives for our freedom is still very much alive. Only nowadays, the tradition is more child-friendly and the children take an active part in it. Our ten year old niece Noor, visits the cemetery twice a year with her school. On the fourth of May they lay flowers and on Christmas Eve, each grave is being lit up by a candle. This new custom is inspired by a Finnish tradition introduced by a local inhabitant of Holten. A wonderful and also powerful way to pay tribute to these young soldiers, most of whom were not much more than ten years older than the pupils themselves!

Also wonderful is the way organisations like the Commonwealth War Graves Commission look after their sites. The care given to every detail of the overall design - graphic, architectural, horticultural - and maintenance certainly lends this place an almost palpable tranquility inspiring visitors to contemplate and not just with Remembrance of the Dead.

For more information please visit the Dutch or the English website. The English site also has a list with all the names and other details of the deceased. Personal stories about the soldiers can be found in the information center at the cemetery.

Canadese Begraafplaats Holten

Op de Holterberg bij Holten in het oosten van Nederland ligt een Canadese begraafplaats. Omgeven door ruisende bomen en gigantische rododendrons liggen hier bijna veertienhonderd, overwegend Canadese, militairen begraven. Hun levens werden abrupt beëindigd ver weg van huis. De meeste van deze soldaten waren nog maar in de twintig, sommigen hadden hun eigen pasgeboren kind nog nooit gezien. Het overgrote deel stierf vlak voor het einde van de oorlog toen ze in april 1945 oprukten vanuit noord-Duitsland en sommigen iets later tijdens de bevrijding van oost-Nederland begin mei.

Dodenherdenking herdacht

Wij zijn niet ver van deze plek opgegroeid. Eén keer per jaar, met Dodenherdenking op 4 mei, bezochten alle schoolkinderen van Holten de begraafplaats. Achter de witte grafstenen wachtten we op de komst van prinses Margriet, de burgemeester en andere belangrijke gasten. Nadat ze eindelijk aangekomen waren, legde de prinses een krans, we namen twee minuten stilte in acht, er waren toespraken waar we niet zoveel van begrepen, en de plaatselijke fanfare speelde. We waren wel onder de indruk van de ceremonie maar het duurde ook erg lang. Iets te lang voor sommigen onder ons getuige een doffe klap op de grond af en toe.

Een meer persoonlijk tintje aan deze jaarlijkse gebeurtenis gaf de aanwezigheid van familieleden van de soldaten. In deze periode logeerde er altijd een Canadese familie bij ons thuis. Samen met vele andere familieleden waren zij uitgenodigd door het Nationaal Oorlogscomité om een herdenkingsprogramma bij te wonen. Wij kinderen konden niet met ze communiceren omdat we nog geen Engels spraken maar we vonden onze buitenlandse gasten wel heel interessant. Als blijk van dank kregen wij vier meisjes later cadeautjes uit hun verre land (broer Piet was nog niet geboren). De meeste indruk maakten de felgekleurde papieren wegwerp onderbroekjes, die wij ooit ontvingen. Het was onze eerste kennismaking met de Amerikaanse consumptiemaatschappij uit de jaren zestig en we waren de koning te rijk.

Tegenwoordig

Gelukkig leeft de traditie nog volop om kinderen te betrekken bij de herdenking van de mensen, die met hun eigen leven b

etaald hebben voor onze vrijheid. In tegenstelling tot vroeger is deze traditie nu meer kindvriendelijk en nemen de kinderen hier actief deel aan. Ons tien jaar oude nichtje Noor bezoekt samen met haar school de begraafplaats twee keer per jaar. Tijdens Dodenherdenking op 4 mei leggen de kinderen bloemen en op kerstavond wordt ieder graf verlicht met een kaars. Dit nieuwe gebruik is geïntroduceerd door een Finse bewoonster van Holten in navolging van haar nationale traditie. Een prachtig en krachtig eerbetoon aan deze jonge soldaten, die nauwelijks meer dan tien jaar ouder waren dan de leerlingen zelf.

Schitterend is ook de manier waarop organisaties als de Commonwealth War Graves Commission zorgt voor hun locaties. De aandacht voor ieder detail van het totale ontwerp - grafisch, architectonisch, tuinbouwkundig - en het onderhoud, verleent in ieder geval deze plek een bijna tastbare rust, die bezoekers inspireert tot beschouwing en niet alleen tijdens Dodenherdenking.

Zie voor meer informatie de Nederlandse of de Engelse website. De Engelse site heeft ook een lijst met namen en andere details van alle overledenen. Persoonlijke verhalen over de soldaten zijn te lezen in het Informatiecentrum van de begraafplaats.